Het grote mannen water.

Voor de lezers die uit of rondom Amsterdam komen is het recreatiegebied Spaarnwoude wel bekend. Een groot recreatiegebied dat vele kleine ondiepe slootjes en meertjes kent. Het waterstelsel van dit gebied barst van de kleine schub karpers! In deze wateren is de liefde voor het karper vissen ontstaan. In het begin uitgerust met een lichte hengel. Op de lijn was een pennetje bevestigd en een korreltje mais aan de haak geprikt. Een aantal jaar later werd dit uitgebreid naar zwaardere hengels met daaronder grotere molens. Het pennetje werd vervangen voor een vast-lood systeem en het simpele korreltje mais werd een gekookt balletje deeg bevestigd aan een onderlijn. Samen met mijn maatjes scheurde we op de fiets door het recreatiegebied. Achter onze fietsen bungelde een karretje volgestouwd met visspullen. De karpers waren er niet meer veilig!

De jacht naar de grote karper!

Na enkele jaren vissen in de wateren van Spaarnwoude was de uitdaging er wel vanaf. Ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Grotere wateren en grotere karpers was het doel! In die tijd kocht ik ook mijn eerste karper magazines. Door het lezen over de vangsten en het zien van de foto’s van grote karpers werd ik alleen nog maar meer gemotiveerd. Ik moest en zou ook zo een grote karper vangen!

Achter het huis waar ik ben opgegroeid loopt een groot kanaal. Als ik dan langs het kanaal fietste stond er zo af en toe een groen visserstentje in het gras. Hier kroop dan een stoere gecamoufleerde karpersvisser uit. Als 16-jarig jochie keek altijd op tegen deze stoere mannen. Door hun professionele en uitgebreide uitrusting moesten er wel grote karpers zwemmen bedacht ik mij altijd. Hier moest het dus gaan gebeuren. De jacht naar de grote karper!

Ik trok mijn stoute schoenen aan en ging langs bij een van de karpersvissers aan het kanaal. Opzoek naar informatie en tips voor het vangen van zo een grote kanaal karper. Met trillende bennen liep ik op het groene tentje af. De vriendelijke jongen die uit het tentje tevoorschijn kwam wist mij genoeg te vertellen over het kanaal. Hij vertelde onder ander over dagen van voorvoeren, het vissen op verschillende dieptes, stromingen in het water, krabben die zijn boilies op aten etc. Ik kon het gesprek met moeite volgen want met dit soort zaken had ik in Spaarnwoude nog nooit eerder te maken gehad. Toen ik weer naar huis liep begon ik te twijfelen. Was ik hier wel al klaar voor? Krijg ik zo een sterke kanaal karper wel binnen? Zou ik er überhaupt wel een run krijgen? Gedreven dat ik was zette ik het plan voort.

Het avontuur kan beginnen!

(Juli 2009) Eindelijk! De schoolvakantie is aangebroken en ik kan gaan vissen op het kanaal. Al mijn maatjes gaan op vakantie dus moet ik het plan alleen uitvoeren. Uit school fiets ik dan ook direct door naar Hengelsport Osdorp voor de laatste spulletjes. Ik vertel Herman over mijn plan en samen knopen we een paar geschikte onderlijnen. Ja, ik ben er helemaal klaar voor! Nou, bijna dan. De vriezer moet nog worden aangevuld met boilies. Op de fiets ga ik naar de Albert Heijn om tientallen eieren, pakken tarwemeel, flessen met ketjap en visolie te kopen. Thuis in de garage mix ik alles bij elkaar totdat ik een mooie deegbal heb. Ik draai er zoveel mogelijk boilies van als dat ik kan. De deur van de vriezer kan nog maar net dicht. Moeders vond dit nooit zo leuk en de stank zorgde altijd voor ruzie met zusters. Het deed mij allemaal niet zoveel. Het enigste waar ik aan kon denken waren grote karpers.

Het is donderdagavond dat ik met een emmer vol boilies naar het kanaal toe loop. Er moet worden gevoerd want morgenochtend ga ik voor het eerst een ochtendje vissen op het kanaal. Als ik over de brug loop haal ik de deksel van de emmer. Hangend over de brugrand laat ik meerdere bolletjes langs de houtenpijlers vallen. Alsof ik het dagelijks doe loop ik door naar de volgende stek. Daar schiet ik met mijn katapult enkele bolletjes langs de woonboten. Ik voel mij al steeds meer een echte karper visser en loop stoer weer naar huis toe.

Dromend over grote karpers word ik vroeg wakker gemaakt door mijn wekker. Zonder enige moeite stap ik mijn bed uit. Vlug pak ik uit de koelkast mijn broodjes en drinken. Ik open de garagedeur waar mijn karretje vol visspullen staat en loop naar het kanaal toe. Als ik aan de kant van het water sta komt er een lach op mijn gezicht. Het avontuur kan beginnen!

De volgende keer vang ik hem!

Nog een beetje slaperig en een tikkeltje zenuwachtig geef ik al mijn spulletjes een plekje. De rodpod wordt in elkaar gezet en de twee hengels worden opgetogen. Vervolgens rijg ik aan handgeknoopte onderlijnen een verse stinkende boilie. Het enigste wat nog moet gebeuren is om deze onderlijnen op de beoogde stekken krijgen. De hengel bij de brug kan ik simpelweg uitlopen. Zo, deze ligt sowieso goed! De stek bij de woonboot is wat spannender. “Strak ertegen aan!” klinken de woorden van de karper visser door mijn hoofd. Ik ben maar al te bang dat ik door een van de ruiten gooi. Voorzichtig begin ik met gooien en na enkele pogingen lukt het mij. De hengel plaats ik op de rodpod en de lijn wordt strak gedraaid. Wat vermoeid neem ik plaats om mijn stoeltje en tuur onder het genot van een broodje over het water. Gewend als dat ik ben om snel een aanbeet te krijgen zit ik vol focus achter mijn hengels. Een paar uurtjes later is er nog weinig teken van karper te zien. Geen springende karpers, plakkaten van aasbellen of staartvinnen die boven het water uitkomen. Het is duidelijk dat ik nog even moet wennen aan de overstap naar het grote water.

Uit het niets gebeurt dan toch het gene waar ik over droomde. De hengel welke bij de brug ligt wordt kromgetrokken, lijn vliegt van de molen en de beetmelder giert het uit. Met trillende benen sta ik dan mijn eerste echte kanaal karper te drillen. Dit is wel even wat anders dan zo een polderkarpertje! Met moeite krijg ik hem weg bij de houtenpijlers en doe ik er alles aan om hem naar de kant te krijgen. Tevergeefs want de droom wordt een nachtmerrie. Plots valt de druk van de lijn en het enigste wat ik binnen draai is mijn onderlijn. Starend naar de overkant van het kanaal besef ik wat er toen net allemaal is gebeurd. Uiteraard baal ik als een stekker. Toch verschijnt er alweer snel een glimlach op mijn gezicht. Het is mij gelukt om een run te krijgen op het kanaal en daar ben ik toch wel trots op. De volgende keer vang ik hem!

Mijn eerste kanaal karper, en wat voor een!

De dag erna klinkt de wekker weer vroeg in de ochtend. De garagedeur wordt geopend en ik rij mijn viskarretje naar buiten. Als ik bij het kanaal aankom valt mij direct op dat het een stuk harder waait als de dag ervoor. Er staan flinke golven op het water en met moeite krijg ik de onderlijnen netjes op de stekken. Als ik achter mijn hengels plaats neem zit het weer mij niet lekker. In de ondiepe polderslootjes vielen de vangsten met harde wind altijd wat tegen. Helaas geld dat dit keer ook op het kanaal. Wanneer het ook nog eens begint te regenen pak ik al mijn spulletjes weer bij elkaar en druip ik af naar huis.

Het wil nog niet lukken op het kanaal. Toch geef ik de hoop nog niet op. Na het avondeten loop ik trouw naar het kanaal toe en voorzie ik de stekken van boilies. Het voorvoeren geeft mij vertrouwen. Ook de gebeurtenis van het lossen van die ene karper doet mij het kanaal niet vergeten. Ik zou en moet dit nog een keer meemaken met dan een goede afloop.

Zo gaat ook zondagochtend de wekker weer vroeg af. Terwijl de rest van het gezin nog op een oor ligt sluip ik stilletjes het huis uit. De handelingen in de vroege ochtend beginnen al zijn gewenning te krijgen en voordat ik het weet sta ik weer vol vertrouwen aan het kanaal. Vergeleken met de ochtend ervoor is het weer een stuk rustiger. De wind is gaan liggen en het zonnetje begint door te komen. De onderlijnen worden weer keurig geplaats op de stekken en na wat te hebben bijgevoerd neem ik plaats om mijn stoeltje. Terwijl het zonnetje op mijn gezicht brand geniet ik van een lekker broodje. En dan gebeurt het! Jawel dames en heren! Het volhouden wordt beloond. De hengel welke richting de woonboot ligt trekt krom en de beetmelder begint als een gek te piepen. Ik pak de hengel op en voel direct iets zwaars aan de andere kant van de lijn tegengas geven. Met de losser van de vorige keer nog vers in het geheugen zet ik alles op alles om de vis binnen te krijgen. Aangezien ik zulke sterke vissen niet gewend ben is dit niet gemakkelijk. Alsof de vis het mij gunde werkt alles in mijn voordeel. Na een flink en lang gevecht weet ik de vis uiteindelijk in het net te krijgen. Je kunt wel begrijpen hoe blij ik hier mee was. Ik gok dat er woonbootbewoners zijn die op de dag van vandaag dit moment nog herinneren. Helemaal toen ik in het net keek en zag om wat voor kanaal karper het ging. Ik bel mijn vader zijn bed uit om foto’s te komen maken en ondertussen weeg ik de vis. De weger geeft 12 kilo aan. Mijn eerste kanaal karper en wat voor een!

De volgende middag zit ik achter op de scooter van mijn maatje richting Hengelsport Osdorp. Daar aangekomen is het standaard groepje Amsterdamse karper vissers aanwezig. Zo trots als een pauw doe ik mijn verhaal en laat hun de foto’s zien. Als je dan als 16-jarig jochie complimenten krijgt van Piet Vogel en Koen Koops loop je toch wel vol trots de winkel weer uit.

De laatste dagen van de vakantie breken aan en worden gespendeerd aan het kanaal. Samen met mijn maatje weten we nog een paar kanaal karpers op de kant te krijgen. De meeste hiervan zijn een stuk kleiner van formaat. Toch komt er in die week nog een mooie karper van de brug stek af. De stek die begon met een losser wordt afgesloten met een tweede bak van een kanaal karper.

In de jaren die volgde waren wij steeds minder te vinden in het recreatiegebied Spaarnwoude. We waren enkel nog te vinden aan de oevers van het kanaal. De ochtendjes vissen werden nachtjes vissen en vele mooie vissen kwamen de kant op. Desondanks dat het vaste bestand van het kanaal meerde keren door ons werd gevangen ben ik mijn eerste kanaal karper nooit meer tegengekomen. Wie weet mag ik hem ooit nog een keer vangen. Dat zou wel heel speciaal zijn!

Vangze!

Jordy