Tijdens de vroege uurtjes

Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb geblogt. De klad was er een beetje ingekomen. Ik heb zelfs heel even zitten te denken aan het opheffen van de site.

Maar zie daar er is nog hoop en hoop doet leven. 2 mooie blogs van Jordy en ik heb er weer zin in. Heb ik dan wel wat te schrijven?

Sinds ik in het bezit ben van een mooie lieve vrouw en 2 knappe mannetjes heb ik minder tijd om te vissen. Daardoor ben ik genoodzaakt wat meer plan matig aan de gang te gaan. Helemaal lekker loopt dat nog niet dit seizoen. Een sessie vind spontaan plaats en ondanks dat ik dan meestal wel vang valt er meer uit te halen als ik even wat voer er in gooi, de stek ga bekijken enz.

In het voorjaar zat ik vaak in de avond uurtjes 2 of 3 uur met de pen op karper te vissen. Maar het mooie weer zorgde er voor datver veel bootjes aanwezig waren. Dat stoorde en ik bedacht mij dat ik net zo goed in de vroege ochtend voor werk 2 uurtjes kon pakken. Dan stond het zonnetje ook nog op mijn kant. Win win dus. En zo geschiedde.

Gelijk de eerste ochtend was het goed raak. Een paar plekjes achter opkomende lelies werden voorzien van een handje zoete mais. Het duurde niet lang ik gok een minuut of 20 tot dat mijn pen weg liep. Ik zette de haak en de vis koos gelijk (en gelukkig) voor het wijd en niet de lelies. Gelijk merkte ik dat dit een betere vis was dan wat ik normaal haakte op de pen in deze omgeving. Ik stond daarom ook op t punt het water in te stappen nadat de vis toch de lelies ingedoken was. Gelukkig voor mij kwam hij daar snel weer uit.

De vis zwom parallel aan de kant naar links en ik volgde gedwee. Want 20 m verder was een groot open stuk. Daar kon ik hem makkelijk afdrillen. En dat gebeurde ook. Enkele uitvallen, een lange run maar uiteindelijk lag die daar. Voor mijn voeten met zn bek in de lucht. 1 probleem. Mijn net lag nog 20 meter terug ai.

Waar normaal de hondenbezitters niet te tellen zijn duurde het nu even voor dat ik een bewonder die zijn kat naar binnen liet kon roepen of hij misschien even mijn net aan wilde geven. Dit wilde hij gelukkig wel en vrij rap lag de vis toen op de mat.

Een voor mij behoorlijk forse vis op de pen mocht even poseren en daarna zijn vrijheid weer tegemoet.

Zo dit was even lekker. Terug op de stek een giga bellen plakaat. Het zal toh niet he. Mais op de haak en zakken maar. Een grote boeggolf veroorzakend liet een vis mij even zien dat ik toch wat voorzichtiger te werk moet gaan. Kutzooi maarja tis niet anders. Het is ondertussen toch al tijd geworden om alles innde schiur te zetten en richting werk te rijden. Maar dat we dit vaker gaan doen is duidelijk.

Heerlijk zo die vroege uurtjes.

Petri Heil.